سروده مقام معظم رهبری:

سرخوش زسبـوی غم پنهــانی خویشم                                                                 
                                                           چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم وصال تو نگـویـم زكم و بیـش                                                         
                                                         چون آینه خو كرده به حیرانی خویشم

لـب بـاز نكـردم به خروشـی و فغـانی                                                           
                                                         مـن محـرم راز دل طـوفــانـی خویشم

یك چند پشیمان شدم از رندی و مستی                                                                 
                                                                عمری است پشیمان زپشیمانی خویشم
 
از شوق  شكرخند  لبـش جان نسپـردم                                                                 
                                                          شرمنـده جانـان ز گران جانـی خویشم

بشكسته ‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر                                                                 
                                                            افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم 
         
  هر چند « امین » ،  بستۀ  دنیا نیـم اما                                                                      
                                                           دلـبـسـتـۀ  یــاران خــراسـانـی  خویشم